روباه گفت:
کاش سر همان ساعت دیروز آمده بودی.
اگر مثلا سر ساعت چهار بعد از ظهر بیایی من از ساعت سه تو دلم قند آب می شود و هر چه ساعت جلوتر برود بیش تر احساس شادی و خوش بختی می کنم.
ساعت چهار که شد دلم بنا می کند شور زدن و نگران شدن.
آن وقت است که قدر خوشبختی را می فهمم!
امّا اگر تو وقت و بی وقت بیایی من از کجا بدانم چه ساعتی باید دلم را برای دیدارت آماده کنم؟!
هر چیزی برای خودش رسم و رسومی دارد.
نویسنده : آنتوان_دوسنت_اگزوپری
cheshiere Mss
خوب می دونید به نظرم نکته همینجاست....
گل سرخ از وقتی وجود داشت فقط شازده رو می شناخت و کسی رو جز اون ندیده بود ...تمام آدمهای روی دنیاشون فقط شازده و گل بودن ، با این وجود بازم گل از شازده دوری می کرد و حتی اگر هم دوسش داشت به این دلیل بود جز شازده کس دیگری رو ندیده بود..
ولی روباه بین هزاران موجود و انسانی که دیده بود شازده رو انتخاب کرد و حتی بهش یاد داد چطور وابسته اش کند.
با اینکه به کسی اعتماد نداشت به شازده باور کرد....ولی در آخر مهم نبود چقدر ناراحت شد شازده رهاش کرد.
درست همون‌طور که گل شازده رو دور کرد، اونم روباه رو تنها گذاشت .
وقتی هشت سالم بود برای اولین بار شازده کوچولو رو خوندم از اون زمان تا الان شخصیت مورد علاقم همیشه روباه بوده...
هیچوقت نتونستم درک کنم چطور شازده گل سرخ رو به روباه ترجیح داد ..